Muhammad Wysłannik Boży pokój z nim cz. 2

Prorok (pokój z nim) był średniego wzrostu, na tle grupy wydawał się wyższy od tych, którzy w rzeczywistości byli wyżsi od niego. Miał dosyć jasną karnację skóry z różowawym zabarwieniem. Miał czarne, falowane włosy, zazwyczaj do ramion. Czasami czesał się z przedziałkiem po środku, innym razem miał je splecione. Ali (niech Allah będzie z niego zadowolony), kuzyn Proroka i jego zięć, powiedział o Wysłanniku (pokój z nim) tak: "Był ostatnim z proroków, Prorokiem o najbardziej łagodnym sercu i najlepszym usposobieniu, jednym z najuczciwszych, najbardziej towarzyskich i przyjacielskich. Ktokolwiek go zobaczył był nim zachwycony, a ktokolwiek poznał go bliżej, pokochał go. Ci, którzy go opisywali mówili: 'Nigdy nie znałem nikogo takiego, do kogo można by było go porównać. Nie było drugiego takiego jak on'.”

Ukochana żona Proroka, Aisza (niech Allah będzie z niej zadowolony), tak mówiła o swoim bezinteresownym mężu: “Zawsze przyłączał się do robót domowych, potrafił zacerować swe ubranie, naprawić buty i zamieść podłogę. Potrafił doić, przywiązywać i karmić swe zwierzęta.” (Buchari) "Jego moralność była Kur’anem."

Bóg Jedyny mówi: {Wy macie w Posłańcu Boga piękny wzór - dla każdego, kto się spodziewa Boga i Dnia Ostatniego i kto Boga często wspomina.} (Kur’an 33;21)

Mądrość i rozsądek

Boży Wysłannik (pokój z nim) posiadał niezwykły intelekt, wyróżniał się mądrością i rozsądkiem. Nikt nie miał tak doskonałego umysłu. Wielki uczony Kadhi Iyadh, niech Allah obdarzy go Swym miłosierdziem, tak powiedział: „Staje się to oczywistym i jasnym dla każdego badacza, który czytając biografię Proroka pozna jego sytuację i dowie się o jego wartościowych i treściwych przemówieniach i wypowiedziach oraz zwyczajach, jego pozytywnych sposobach zachowania, moralnym charakterze, jego znajomości Tory i Ewangelii jak również innych świętych pism, oraz znajomości poglądów mędrców i wiedzy dotyczącej minionych narodów, jego umiejętności dawania przykładu innym i urzeczywistniania działań oraz poprawnych sposobów zachowania w różnych sytuacjach dotyczących sfery emocjonalnej. Był on przykładem i paradygmatem, do którego ludzie mogli odnosić się w sytuacjach związanych ze wszystkimi gałęziami wiedzy: czynnościach odnoszących się do sposobu oddawania czci, medycyny, prawa i dziedziczenia, genealogii, jak również w innych sprawach. Znał to wszystko bez wcześniejszego uczenia się, studiowania poprzednich pism, czy też przebywania z uczonymi. Muhammad (pokój z nim) nie uczęszczał do szkół, nie umiał też czytać i pisać. Nigdy wcześniej nie posiadał tej wiedzy aż do momentu, kiedy został prorokiem. Jego mądrość była pełna. To Bóg Najwyższy przekazywał mu wiedzę o tym, co wydarzyło się w przeszłości i o tym, co nadejdzie. To był znak, że Władza należy tylko do Boga i wszystko jest w Jego mocy”.

Czynienie wszystkiego tylko dla Boga:

Prorok (pokój z nim): czynił wszystko ku zadowoleniu Boga. Kiedy nawoływał do islamu ludzie dokuczali mu i obrażali go, ale pomimo tego był cierpliwy i wszystko to znosił licząc tylko na nagrodę od Boga. Abdullah bnu Mas’ud (niech Allah będzie z niego zadowolony) powiedział: "Prorok (pokój z nim) przypominał proroka pokrzywdzonego przez jego ludzi. Otarł twarz z krwi i rzekł: 'Boże przebacz mojemu ludowi, bo nie są świadomi tego, co czynią!'.” (Buchari, hadis nr.3290) Jundub bnu Sufjan (niech Allah będzie z niego zadowolony) opowiadał jak Prorokowi (pokój z nim) krwawił palec podczas jednej z bitew i wtedy powiedział: “To tylko krwawiący palec, co cierpi na drodze Boga.” (Buchari, hadis nr 2648)

Szczerość:

Prorok (pokój z nim) był szczery i uczciwy we wszystkich sprawach, tak jak Bóg tego wymaga. Jedyny Bóg tak mówi: {Powiedz: Zaprawdę, moja modlitwa, moje praktyki religijne, moje życie i moja śmierć - należą do Boga, Pana światów! On nie ma żadnego współtowarzysza. To mi zostało nakazane i ja jestem pierwszym z tych, którzy się poddali całkowicie.} (Kur’an 6;162-163)

Moralność, obyczaje i przyjaźń:

Prorok (pokój z nim) pozostawił po sobie przykład do naśladowania dla całej ludzkości. Jego żona Aisza (niech Allah będzie z niej zadowolony) zapytana o jego maniery tak odpowiedziała: "Jego zwyczajami był Kur’an." Mówiąc to Aisza (niech Allah będzie z niej zadowolony) miała na myśli fakt, że Prorok (pokój z nim) postępował zawsze zgodnie z Kur’anem, prawem w nim zawartym, stosował jego nakazy, wystrzegał się tego, co było zakazane i wykonywał dobre uczynki, które były w nim wspomniane. Wysłannik Boży (pokój z nim) powiedział: “Bóg wysłał mnie jako posłańca bym udoskonalił dobre maniery i czynił dobro.” (Buchari i Ahmad) Jedyny Bóg tak opisuje Wysłannika (pokój z nim): {Zaprawdę, ty jesteś obdarzony wspaniałym charakterem!} (Kur’an 68;4) Anas bnu Malik (niech Allah będzie z niego zadowolony) służył Prorokowi (pokój z nim) przez 10 lat. Przebywał z nim w domu i na zewnątrz, kiedy Prorok podróżował i kiedy osiadł w Medynie. Dobrze znał zwyczaje Wysłannika (pokój z nim). Anas powiedział: “Wysłannik był najbardziej moralny spośród ludzi.” (Muslim, hadis nr.2310)

Grzeczność i dobre maniery:

Prorok (pokój z nim) był zawsze wzorem dobrych manier i starał się być uprzejmym dla wszystkich, nawet dla dzieci. Sehl bnu Sa’d (niech Allah będzie z niego zadowolony) przekazał: „Pewnego razu, kiedy Prorok (pokój z nim) był z grupą ludzi, przyniesiono mu napój, którego skosztował. Po jego prawej stronie stał chłopczyk, po lewej starsi mężczyźni. Czując szacunek do starszych, ale nie chcąc urazić uczuć dziecka, zapytał go: 'Czy nie masz nic przeciwko, abym dał im się napić?' Chłopiec odpowiedział: 'O Proroku Boży! Wolałbym nie stracić okazji picia po tobie.' Słysząc to Prorok (pokój z nim) podał mu napój.” (Buchari, hadis nr.2319)

Dążenie do pojednania, ugody i poprawy:

Gdy pojawił się jakiś spór i sprawa wymagała pojednania, Wysłannik (pokój z nim) śpiesznie podążał, aby ją rozwiązać. Sehl bnu Sa’d powiedział: Kiedy pewnego razu usłyszał, że mieszkańcy Kub’a sprzeczali się o coś, Prorok (pokój z nim) powiedział: “Chodźmy rozwiązać tę sprawę i pogódźmy ich.” (Buchari, hadis nr.2547)

Skromność i powściągliwość w sposobie życia:

Wiele przykładów wskazuje na to, że Prorok (pokój z nim) nie przywiązywał uwagi do przyziemnych przyjemności. Abdullah bnu Mas’ud (oby Allah był z niego zadowolony) powiedział: “Boży Wysłannik poszedł przespać się na macie. Kiedy wstał na jego plecach odcisnęły się ślady maty. Powiedzieliśmy mu: O Boży Wysłanniku czy nie zrobić ci lepszego posłania? On odpowiedział: Co mi po rzeczach tego świata. Mam związek z tym światem jak podróżnik, który stanął pod cieniem drzewa na odpoczynek, później ruszył znowu w drogę; zostawiając cień za sobą!” (Tirmizi, hadis nr 2377)

Prostota i ułatwianie:

Prorok (pokój z nim) zawsze poszukiwał dla swych ludzi łatwiejszych rozwiązań. Anas (niech Allah będzie z niego zadowolony) przekazał, że Boży Wysłannik (pokój z nim) powiedział: “Czasami staję do modlitwy z intencją przedłużenia jej, ale gdy słyszę płaczące dziecko skracam modlitwę, bo wiem, że matka cierpiałaby z powodu płaczu dziecka.” (Buchari, hadis nr 677)

Bojaźń przed Bogiem:

Abu Hurajra (niech Allah będzie z niego zadowolony) przekazał, że Boży Wysłannik (pokój z nim) powiedział: “Czasami, kiedy wracam do domu znajduje daktyla na moim posłaniu, chcę go zjeść, ale boję się, że jest on z jałmużny (sadaka).” (Buchari, hadis nr 2300)

Rozdawanie na drodze Boga:

Anas bnu Malik (niech Allah będzie z niego zadowolony) powiedział: “Zawsze, gdy proszono Wysłannika o coś nigdy nie odmawiał. Pewnego dnia przyszedł do niego mężczyzna i Wysłannik oddał mu liczne stado owiec. Mężczyzna wracając do swojego ludu krzyczał: O ludzie! Przyjmijcie islam, bo Muhammad rozdaje tak, jak człowiek niebojący się biedy.” (Muslim, hadis nr 312) “Kiedy Prorok (pokój z nim) umarł to nie posiadał nic, ani niewolnika, ani żadnej innej własności, z wyjątkiem białego muła, broni i kawałka ziemi, którą nakazał rozdać jako jałmużnę.” (Buchari , hadis nr 2588) Aisza (niech Allah będzie z niej zadowolony) powiedziała: “Cechą, której Prorok (pokój z nim) najbardziej nienawidził było kłamstwo do takiego stopnia, że jeśli ktoś kłamał w obecności Wysłannika, to miał on do tego człowieka wielką pretensję, aż ten okazał skruchę.” (Tirmizi, hadis nr.1973) Nawet jego nieprzyjaciele zaświadczali o jego prawdomówności. Abu Dżahl, który był jednym z najgorszych wrogów islamu, powiedział: „O Muhammadzie! Nie powiedziałem, że jesteś kłamcą! Ja tylko zaprzeczam temu, do czego nawołujesz ludzi.” Bóg objawił: {My wiemy, że ciebie zasmuca to, co oni mówią. A przecież oni nie uważają ciebie za kłamcę; lecz niesprawiedliwi odrzucają znaki Boga.} (Kur’an 6;33)

Miły wyraz twarzy:

Abdullah bnu Al-harith (niech Allah będzie z niego zadowolony) powiedział: “Nigdy nie widziałem innego człowieka, który by się tyle uśmiechał, co Prorok.” (Tirmizi, hadis nr.3641)

Uczciwość, lojalność, rzetelność:

Prorok (pokój z nim) słynął ze swej uczciwości. Poganie z Mekki, którzy nie ukrywali swej wrogości do Proroka (pokój z nim), zwykle zostawiali swoje kosztowności pod jego opieką. Rzetelność i uczciwość Muhammada (pokój z nim) wystawiona została na próbę, kiedy mekkańscy poganie prześladowali go, torturowali jego towarzyszy i wypędzili z ich własnych domów. Wtedy Wysłannik (pokój z nim) kazał swojemu kuzynowi Alemu bnu Abi Talib (niech Allah będzie z niego zadowolony), aby wstrzymał z emigracją przez trzy dni do czasu, kiedy zwróci im ich własności, które powierzyli Wysłannikowi (pokój z nim). Inny przykład jego uczciwości, lojalności i rzetelności można było zauważyć podczas układu pod Hudajbija, gdzie zgodził się na punkt traktatu, zezwalającego muzułmanom, którzy chcieli odejść od islamu na powrót do Mekki, a także pozwalał na wyjazd tym mieszkańcom Mekki, którzy chcieli opuścić miasto i przyjąć islam pod warunkiem, że otrzymali zgodę opiekunów. Zgodził się odesłać z powrotem do Mekki każdego, kto nie miał takiego pozwolenia. Przed zawarciem układu pewnemu człowiekowi o imieniu Abu Dżandal bnu Amr udało się uciec z Mekki od pogan, aby dołączyć do Muhammada (pokój z nim). Ale kiedy podpisano układ, poganie zażądali od Wysłannika (pokój z nim), aby zwrócił im uciekiniera. Prorok zgodził się na to, tak więc Abu Dżandal musiał wrócić do Mekki. Boży Wysłannik (pokój z nim) tak powiedział: “O Abu Dżandalu, bądź cierpliwy i panuj nad sobą. Bóg przyniesie ci ulgę i znajdzie rozwiązanie dla ciebie i tobie podobnych. Podpisaliśmy z nimi układ i nie możemy mu się sprzeniewierzyć lub zachować w zdradliwy sposób.” (Bajhaki, hadis nr 18611)

Altruizm:

Prorok (pokój z nim) bardziej martwił się o innych niż o siebie. Sahl ibn Sa’d (oby Allah był z niego zadowolony) powiedział: “Pewna kobieta podarowała Prorokowi burdah (ubiór). Prorok zapytał towarzyszy: Czy wiecie, co to jest burdah? Oni odpowiedzieli: Tak Proroku, to jest ubiór, którego brzegi są utkane. Kobieta powiedziała: O wysłanniku Boga, osobiście utkałam ten strój dla ciebie. Prorok (pokój z nim) wziął strój a jeden z towarzyszy rzekł: O Proroku podaruj mi go. Wysłannik zgodził się i złożywszy go podarował swojemu towarzyszowi. Inni towarzysze mieli pretensje do tego, który prosił Proroka o strój. Mówili: Czemu prosiłeś Wysłannika (pokój z nim) skoro wiesz, że on nie odmawia nikomu. Ów towarzysz rzekł: Prosiłem o ten strój, bo chcę mieć całun po mojej śmierci. Sahl (niech Allah będzie z niego zadowolony) dodał: Rzeczywiście ten ubiór posłużył dla niego jako całun po jego śmierci.” (Buchari, hadis nr 1987)

Silna wiara i ufność w Boga:

Pomimo wielu prześladowań ze strony niewiernych, jakim musiał Prorok (pokój z nim) i jego towarzysze stawić czoła, zawsze przypominał im, że zwycięstwo należy do wierzących, a Wola Boża nadejdzie. Kiedy Abu Bakr (niech Allah będzie z niego zadowolony) i Wysłannik (pokój z nim) ukryli się w grocie po opuszczeniu swych domów w celu emigracji do Medyny, niewierzący Mekkańczycy wysłali swoich zwiadowców, aby ich wytropili. Zbliżyli się do groty tak bardzo, że Abu Bakr (niech Allah będzie z niego zadowolony) widział ich stopy. Abu Bakr (niech Allah będzie z niego zadowolony) opowiada: “Spojrzałem na stopy pogan, kiedy byliśmy w grocie (Thałr). Powiedziałem: O Wysłanniku Boga, jeśli któryś z nich spojrzy na swoje stopy to nas ujrzy. Wysłannik (pokój z nim) rzekł: O Abu Bakrze, co myślisz o dwóch a trzeci z nimi to Bóg.” (Muslim, hadis nr 1854)

Nakazywanie dobra i zakazywanie zła:

Jeżeli Prorok (pokój z nim) zaobserwował coś, co nie zgadzało się z zasadami religii, napominał w odpowiedni sposób. Abdullah bnu Abbas (niech Allah będzie z niego zadowolony) powiedział: “Wysłannik Boga zauważył mężczyznę, który nosił pierścień ze złota , podszedł i zdjął mu go...Następnie rzekł: Czy któryś z was chciałby rozżarzony węgiel włożyć do ręki? Kiedy Prorok (pokój z nim) odszedł ktoś powiedział do tego mężczyzny Zabierz swój pierścień i zrób z niego użytek (sprzedając go). Człowiek odpowiedział” Nie! Na Boga! Nigdy już nie wezmę tego pierścienia po tym jak Boży Wysłannik zdjął mi go.” (Muslim, hadis nr. 2090) Abu Said al-Chudari (niech Allah będzie z niej zadowolony) powiedział: Słyszałem jak Boży Wysłannik (pokój z nim) mówił: “Jeżeli ktokolwiek z was będzie świadkiem złego czynu, niech naprawi go ręką, a jeśli nie potrafi tego uczynić, niech zrobi to językiem, a jeśli i tego nie potrafi uczynić niech zrobi to sercem, lecz to jest dowodem najsłabszej wiary.” (Muslim, hadis nr 34)

Czystość:

Towarzysze przechodzili obok Wysłannika (pokój z nim), kiedy miał się właśnie obmyć przed modlitwą. Pozdrowili go w imię Boga, ale on nie odpowiedział dopóki nie znalazł się w stanie czystości (wykonał obmycie - łudu), a następnie przeprosił ich mówiąc: “Nie lubię wspominać imienia Boga, kiedy jestem w stanie nieczystości.” (Ibn Chuzejma, hadis nr 206)

Panowanie nad swoim językiem:

Abdullah ibn Ałfa (niech Allah będzie z niego zadowolony) powiedział: “Boży Wysłannik (pokój z nim) był zajęty wspominaniem Boga, nie mówił bez potrzeby, nie lubił próżnej rozmowy. Przedłużał modlitwy, czas kazania zaś skracał, nie marnował w ten sposób swego czasu, który wolał przeznaczyć na pomoc biednym, potrzebującym i wdowom.” (Ibn Hibban , hadis nr 6423)

Czczenie Boga ponad miarę:

Aisza (oby Allah był z niej zadowolony) powiedziała, że Prorok (pokój z nim) zwykle modlił się w nocy tak długo, aż jego stopy były spuchnięte. Powiedziała: „O Boży Wysłanniku, dlaczego tak robisz, przecież Bóg i tak ci już wybaczył twoje wszystkie grzechy?”.Wysłannik (pokój z nim) odpowiedział: “Czyż nie powinienem być Jego wdzięcznym sługą?” (Buchari, hadis nr 4557)

Wyrozumiałość i łagodność:

Abu Hurajra (niech Allah będzie z niego zadowolony) przekazał: Pewnego razu towarzysze przyszli do Proroka (pokój z nim) poskarżyć się na pewne plemię zwane Dałs, które odmówiło przyjęcia islamu. Chcieli, aby Prorok (pokój z nim) złorzeczył tym ludziom, ale on odpowiedział: “O Boże! Poprowadź drogą prostą plemię Dałs i przywiedź je do nas.” ( Buchari, hadis nr2779)

cdn inszallah, źródło: "Muhammad Wysłannik Boży pokój z Nim" Abdulrahman Alsheha