Szli ludzie, a za nimi kobiety...

Mniej więcej w wieku 7 lat nauczyłam się tej przesławnej i ukochanej przez naszych panów sentencji. Wypowiedzeniu tego zdania zawsze towarzyszył gromki rechot wszystkich osobników płci męskiej zebranych w towarzystwie. Niby żart a jednak...

W latach 80, kiedy to zdanie wywoływało falę ogólnej radości w naszych "salonach" raczej mało kto słyszał o islamie (poza anegdotami o studentach arabskich wyprawiających naprawdę fantastyczne rzeczy...) natomiast Biblię powinni znać wszyscy - w końcu kraj katolicki, nawet jeśli oficjalnie komunistyczny.

Właśnie w Piśmie Świętym znajdziemy wiele przykładów "równości" kobiety i mężczyzny:

"Wtedy zesłał Pan Bóg głęboki sen na człowieka, tak że zasnął. Potem wyjął jedno z jego żeber i wypełnił ciałem to miejsce. A z żebra, które wyjął z człowieka ukształtował Pan Bóg kobietę i przyprowadził ją do człowieka". [I Moj 2,21-22]

Nieustająco mam nadzieje, że jest to błąd tłumaczenia, ponieważ nie da się ukryć, że kobieta jest człowiekiem. W końcu w połączeniu z nim (człowiekiem) daje płodne potomstwo (definicja zwierząt tej samej odmiany, 4 klasa SP). Tymczasem o stworzeniu pierwszej pary ludzi Allah mówi nam:

{I z Jego znaków jest to, iż On stworzył dla was żony z was samych, abyście mogli odpocząć przy nich; i ustanowił między wami miłość i miłosierdzie.} [Koran 30:21]

W społeczeństwie islamskim rola kobiet przedstawia się następująco:

{Mężczyźni stoją nad kobietami ze względu na to, że Bóg dał wyższość jednym nad drugimi, i ze względu na to, że oni rozdają ze swojego majątku. Przeto cnotliwe kobiety są pokorne i zachowują w skrytości to, co zachował Bóg.} [Koran 4:34]

A wg. Pisma Świętego:

"Podobnie wy, żony, bądźcie uległe mężom swoim, aby, jeśli nawet niektórzy nie są posłuszni Słowu, dzięki postępowaniu kobiet, bez słowa zostali pozyskani … Tak Sara posłuszna była Abrahamowi, nazywając go Panem." [I P 3,1-6]
"Kobieta niech się uczy w cichości i w pełnej uległości; Nie pozwalam zaś kobiecie nauczać ani wynosić się nad męża; natomiast powinna zachowywać się spokojnie. Bo najpierw został stworzony Adam, potem Ewa (…) dostąpi zbawienia przez macierzyństwo, jeśli trwać będzie w wierze i w miłości, i w świątobliwości, i w skromności". [I Tm 2,11-15]

Co do ostatniego cytatu troszkę się różnimy, ponieważ muzułmanie wierzą, że każda kobieta, jeśli zachowa czystość religii, dostąpi raju:

{Ktokolwiek pełni dobre dzieła - mężczyzna czy kobieta - i jest wierzącym - tacy wejdą do Raju i nie doznają niesprawiedliwości nawet na łupinkę daktyla.} [Koran 4:124]

Islamskie instrukcje dotyczące zachowania i ubioru kobiet, pozornie ograniczające i uprzedmiotawiające, znajdziemy również w Nowym Testamencie ("nasza" wersja bardziej mi się podoba):

{Powiedz swoim żonom i swoim córkom, i kobietom wierzącym, aby się szczelnie zakrywały swoimi okryciami. To jest najodpowiedniejszy sposób, aby były poznawane, a nie były obrażane} [Koran 33:59]

"I każda kobieta, która się modli albo prorokuje z nie nakrytą głową, hańbi głowę swoją, bo to jest jedno i to samo, jak gdyby była ogolona. Bo jeśli kobieta nie zakrywa głowy, to niech się strzyże; a jeśli hańbiącą jest rzeczą dla kobiety być strzyżoną albo ogoloną, to niech nakrywa głowę. Mężczyzna bowiem nie powinien zakrywać głowy, gdyż jest obrazem i odbiciem chwały Bożej; lecz kobieta jest odbiciem chwały mężczyzny. Bo nie mężczyzna jest z kobiety, ale kobieta z mężczyzny. Albowiem mężczyzna nie jest stworzony ze względu na kobietę, ale kobieta ze względu na mężczyznę. Dlatego kobieta powinna mieć na głowie oznakę uległości ze względu na aniołów". [I Kor 11, 3-10]

Zaszczepiony w X w.n.e. na terenach Polski ideał katolickiej małżonki opisuje św. Augustyn na przykładzie własnej matki (oby Allah był dla niej łaskawy, miała cierpliwość kobieta...): "...gdy dorosła wydano ją za mąż — mężowi jako panu. (...) Jego zdrady małżeńskie znosiła tak cierpliwie, że nigdy nie stały się przyczyną, nawet sprzeczki między nimi. (...) Był to człowiek o wspaniałomyślnych odruchach, a zarazem bardzo skory do gniewu. Ona jednak wiedziała, że gniewnemu mężowi nie należy się sprzeciwiać ani czynem, ani nawet słowem. Jeśli gniewał się niesłusznie, czekała, aż się wykrzyczy i uspokoi, i dopiero wtedy wyjaśniała mu swoje postępowanie. Wiele mężatek, których mężowie byli łagodniejszego niż on usposobienia, nieraz w gronie przyjaciółek skarżyło się na swoich mężczyzn... Moja matka wtedy, ganiąc ich uszczypliwość, jakby żartem, lecz w istocie poważnie im mówiła, że skoro wysłuchały niegdyś umowy małżeńskiej, powinny wiedzieć, iż stały się służebnicami swych mężów; niechże teraz, pamiętając o swej roli, nigdy się zuchwale im nie sprzeciwiają."

„Mężowi, jako panu” – hehe, dobre sobie… Sądzę że nie mieści się w głowie ani chrześcijance, ani muzułmance, cierpliwie znosić zdrady małżeńskie. Na podstawie badań empirycznych ustaliłam również, że jest problemem powstrzymanie się od zrobienia karczemnej awantury kiedy szanowny małżonek podniesie nam ciśnienie. Ale skoro człowiek uznany za Ojca Kościoła otwarcie pisze takie rzeczy…? Znaczy to chyba, że ideał chrześcijańskiej żony właśnie tak powinien postępować.

Podsumowując - wg islamu kobieta powinna być mężowi posłuszna. Jak się okazuje - wg chrześcijaństwa również. I nie jest to chyba aż takie straszne (chociaż może być - jeśli się ma strasznego męża - na to wyznanie nie ma wpływu).

No to salam alejkum wa rahmatullah, prawda? :)
H.