jeden Bóg, różne Prawdy o Nim?

Niektórzy ludzie z Jego pomoca odkrywają prawde w islamie, inni w chrześcijaństwie.
Wszyscy czczą tego samego Boga, nie ważne jak jest on przez nich nazywany!
Jest jeden Bog, ale prowadzą do niego różne drogi.
Dróg do Boga jest tyle, ile dusz ludzkich.

Na mojej drodze wiele razy miałam okazję usłyszeć od niemuzułmanów tego rodzaju stwierdzenia. Są one dziś dość powszechne, niektóre pojawiły się nawet tutaj, na blogu. Niestety, z żadnym z nich się nie zgadzam. Zacznijmy od jednej podstawowej, poniekąd przewodniej kwestii, która powinna być oczywista z punktu widzenia praw logiki. Jeśli prawdą jest, że Bóg, czyli pewien najwyższy byt o pewnych mocach nadprzyrodzonych, mający poprzez nie pewien wpływ na całość istnienia, istnieje, to fałszem jest jego nieistnienie. Obydwa fakty (istnienie i nieistnienie) nie mogą zachodzić jednocześnie. Bóg istnieje, zatem podobnie, istnieje o Nim absolutna Prawda - czyli to Kim i jaki naprawdę jest, Prawda o Jego mocach, atrybutach, itd. Jeśli prawdą jest, że Bóg stworzył świat, to twierdzenie, że nie ma On takiej mocy jest fałszem. Znów obydwa fakty nie mogą zachodzić jednocześnie. I od razu nawiążę do pierwszego cytatu jw: czy dwie odmienne i sprzeczne koncepcje Boga (jak w chrześcijaństwie i islamie) mogą mówić Prawdę o Nim? Czy twierdzenie, że Bóg ma syna, który też jest Bogiem, ale jednocześnie człowiekiem, jest nim Jezus i że Bóg został zrodzony, może być tak samo i jednocześnie prawdą jak twierdzenie, że Bóg nie ma syna, daleki jest od przyjęcia postaci swoich stworzeń, Jezus nim nie był i że Bóg nie został zrodzony? Nie. Więc albo obydwie są fałszywe, albo tylko jedna mówi o Nim całą Prawdę (mimo że jakaś jej część może się zawierać w drugiej, biorąc pod uwagę pewne punkty styczne). Zatem nie jest możliwym odnaleźć Prawdę o Bogu w jednej i drugiej, stad też nie możliwym jest, aby Bóg pomógł komuś odkryć Prawdę o Sobie w jednej, a innemu w drugiej, skoro objawił ją tylko w jednej...

Odnośnie drugiego zdania, czy wszyscy czcimy tego samego Boga niezależnie jak go nazywamy? Hm, ja bym powiedziała: tak, ale pod warunkiem, że pod różnymi nazwami, określeniami Boga, kryje się to samo znaczenie, ta sama Jego koncepcja. Jeśli chrześcijanin nazywa Boga Jezusem i takim go czci, nie czci tego samego Boga, którego muzułmanin nazywa Bogiem albo Allahem. Jeśli ja przez Boga rozumiem istotę, która ma wpływ na każdą jedną rzecz zaistniałą we wszechświecie, a ty twierdzisz, że Bóg takiej mocy nie posiada lub jest ona ograniczona – czy czcimy tego samego Boga? Nie. Jeśli ja twierdzę, że Bóg nie umiera, jest wieczny, nie ma początku ani końca, a ty, że poddany jest śmierci i odrodzeniu, czy czcimy tego samego Boga? Nie, nawet jeśli nazwiemy go tak samo: Bogiem. Bo jeśli pod różnymi albo pod tą samą nazwą różni ludzie rozumieją odmienne, a i często sprzeczne ze sobą koncepcje – wtedy nie można powiedzieć, że wszyscy czczą tego samego Boga.

Z moich obserwacji wynika, że wielu ludzi wypowiadających takie stwierdzenia niestety nie zadaje sobie ani krztyny trudu, by w ogóle postawić, a co dopiero poszukać odpowiedzi na pytanie: a jakiego Boga czczą inni? Co więcej, koncepcja Boga, jaką wielu z nich ponoć posiada daleka jest od jakichkolwiek konkretów, które czasem, w rozmowie na temat, można sobie wymyślić na prędce. I mam wrażenie, że są to takie ogólne, bardzo atrakcyjne bo i wygodne dla wyobraźni i pragnień ludzkich hasła, przykrywka dla braku gotowości do wysiłku w szukaniu wiedzy, służąca „politycznej poprawności” i udawanej postawie „dialogu” (i jednoczesnego unikania go) bądź „tolerancji” w dzisiejszym multi-kulturowym, zglobalizowanym świecie.

Przechodząc do dwóch ostatnich zdań, chciałabym zapytać: skąd ludzie to wiedzą? Pytali się Boga? Czy Bóg gdzieś wspomniał, że „wszystko jedno, jaką drogą (w życiu, czy w religijnym sensie) pójdziecie – każda z nich was doprowadzi do Mnie”? Czyli, nie istnieją zgubne ścieżki? Czy do Boga prowadzi zarówno ścieżka wiary w Prawdę o Nim, jak i ta w fałsz? Czy tak samo do Boga może prowadzić ścieżka, która całkowicie pomija Jego istnienie, bądź jemu nawet przeczy? Wrócić, wszyscy do Niego wrócimy i staniemy przed Nim, ale... czy wszyscy zasłużymy sobie na Jego zadowolenie, dostąpienie widoku Jego Szlachetnego Oblicza i przebywanie w Jego obecności na wieki?

Na koniec chciałam zaznaczyć, że jedynym zamiarem tutaj była refleksja nad pewnym zjawiskiem, może próba uświadomienia nam, że kreowanie sielankowych złudzeń w celu uniknięcia/niepodejmowania rozmów o tym, w co kto wierzy ze strachu przed konfrontacja bądź nieumiejętnością pokojowego stawienia jej czoła, przed własną niewiedzą lub niepewnością – do niczego nie prowadzi, wręcz jedynie pozwoli dalej tkwić w ignorancji. I może warto zastanowić się trzy razy, zanim powiemy o Bogu coś bez wiedzy i czego On Sam o Sobie nie objawił. Absolutnie nie było moją intencją podkreślenie różnic między jakimiś konkretnymi religiami. Obserwuję, że wierzenia niemuzułmanów na temat Boga, nawet w przypadku tych, którzy manifestują przynależność do określonej religii, mają tendencje do wychodzenia poza ramy religijne, a kieruję się do wszystkich. Przykłady zaczerpnięte z chrześcijaństwa podałam jedynie dlatego, że są mi „bliższe”, a pozostałe pochodzą z rozmów z różnymi ludźmi na temat Boga.

Iman