jest wzorem wszelkiego dobra. Jego charakter Bóg błogosławił, w nim Bóg zgromadził najróżniejsze doskonałe zalety. Wysłannik odwiedział chorych wraz ze swoimi przyjaciółmi, wędrował pieszo po dalekich końcach Medyny bez butów, sandałów, czapki, turbanu. Ubierał się w proste szaty, chociaż mógł chodzić w pięknie wyszywanych strojach. Nie uznawał jednak rzeczy zbędnych, ograniczając się jedynie do tego, czego potrzebował, obchodząc się bez tego, czego nie posiadał. Raz chodził boso piechotą, kiedy indziej w butach dosiadał wspaniałego szarego muła, jeździł na oklep na koniu, wielbładzicy albo ośle, podobnie jak i jego towarzysze. Zdarzało się, że jedał daktyle bez chleba czy suchy chleb. Bywało, że jadał pieczone jagnię i świeże melony z wybornymi słodyczami. Jadl tyle, ile potrzebował, a resztę rozdawał, nie spożywając więcej niż to konieczne, dzięki czemu nigdy nie czuł gniewu do samego siebie ani nie wywoływał gniewu swego wszechmogącego Pana.
Ibn Hazm, O leczeniu dusz i poskramianiu wad, rodział o postępowaniu wobec ludzi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uprzedzamy - komentarze niecenzuralne, obraźliwe, szerzące nienawiść i uprzedzenia, bądź zawierające linki do stron wypaczających nauki islamu lub przyczyniających się do niszczenia dialogu nie będą publikowane.
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.