wszyscy muzułmanie to terroryści czyli słów kilka o stereotypach

Stereotyp jest jak zaraza, jak przysłowiowy wrzód na tyłku. Nie. Gorzej. Wrzód pęknie, zarazę da sie pokonać; stereotypy pozostają, odkładają się w naszych umysłach jak rdza na Titanicu. Anglicy są nudni i flegmatyczni, blondynki głupie, Niemki brzydkie, a Szkoci skąpi. Dzięki stereotypom życie wydaje się prostsze,a ludzie mniej skomplikowani.

Bez stereotypów trudno nam żyć. Przywiązujęmy się do nich bardziej niż do swoich samochodów czy ulubionych perfum. Bo stereotypy, choć najczęściej negatywne, pozwalają upraszczać rzeczywistość (czyt. spaczać) i grupować ludzi (czyt. wartościować) . Mówi się wręcz o ekonomicznej funkcji stereotypów, bo ułatwiają orientację i porządkują obraz świata. Albo go burzą. Ta orientacja jest zazwyczaj bardzo powierzchowna i niewiele ma wspólnego z prawdziwym stanem rzeczy. Stereotyp ma dwojaką naturę. Ułatwia porządkowanie świata, ale z drugiej strony zamyka nasze myślenie, wręcz to myślenie wypacza.

Definicja terminu stereotyp według wikipedii brzmi następująco: Stereotyp - konstrukcja myślowa, zawierająca komponent poznawczy (zwykle uproszczony), emocjonalny i behawioralny (związany z zachowaniem), zawierająca pewne fałszywe przeświadczenie, dotyczące różnych zjawisk, w tym innych grup społecznych. Stereotyp przyjęty może być przez jednostkę w wyniku własnych obserwacji, przejmowania poglądów innych osób, wzorców przekazywanych przez społeczeństwo, może być także wynikiem procesów emocjonalnych (np. przeniesienia agresji). Czyli innymi słowy stereotyp jest wtedy, kiedy człowiek uważa, że każdy rudy jest wredny, blondynka głupia, a każdy Niemiec to nazista. Jeśli na świecie dzieje się coś złego, jest prawie pewne, że stoją za tym Żydzi. No i żeby było jasne: wszyscy muzułmanie to terroryści. Mamy skłonność do gloryfikowania własnej grupy, własnego narodu, a często pogardliwie odnosimy się do innych. Powielamy stereotypowe opinie na ich temat i okazujemy skłonność do dyskryminacji.

Stereotyp Polaka na Zachodzie jest następujący: według Niemców kradniemy samochody i sprzęt z Media Markt, a według Amerykanów nadużywamy alkoholu i umysłowo jesteśmy spokrewnieni z Talibami. Sąsiedzi Rosjanie mają nas za podstępnych zdrajców . Dla Czechów jesteśmy klerykalnymi, wojsko-lubnymi nazistami, skażonymi rusofobią. Ultrakatoliccy z perwersyjną wręcz skłonnością do patriotycznego patosu i cierpiętnictwa.

Niemcy z kolei kojarzeni są jako toporni, poważni i perwersyjni. Oczywiście każdy Niemiec to ukryty rasista. Włosi to lekkoduchy i mafiozi, którzy mieszkają ze swoimi mamusiami do emerytury. Niemcy drwią z Włochów, że wymyślili sjestę, żeby dłużej się obijać. Ale Włosi nie zostają dłużni Niemcom. Były premier Włoch Silvio Berlusconi określił niemieckiego eurodeputowanego, Martina Schulza jako obozowego kapo. I tak stereotypy żyją własnym życiem.

Już od dziecka jesteśmy oswajani z różnicami płciowymi. Wpaja nam się co jest niedobre dla dziewczynek a co dla chłopców. Dziewczynki mają bawić się Barbie, chłopcu nie wypada płakać. W tym stereotypowym podziale pomagają dzielnie podręczniki szkolne, w których ukazuje się modelowy obraz rodziny: mama gotuje obiadki i zajmuje się wychowaniem dziećmi , a ojciec jako głowa rodziny podejmuje wszystkie decyzje. Prezentowanie takiego modelu rodziny sprawiło, że każde odstępstwo od tej ustalonej normy traktowane było jak anomalia, z którą należy walczyć.

I tak kobieta utożsamiana jest jedynie z ciałem. Sferę mentalną przypisuje się już mężczyźnie - dalekiemu od tego, co cielesne. To, co związane z ciałem, jest domeną kobiet. Zaś pozostałe przymioty, chociażby racjonalność i inteligencja zostały zapisane jako męskie. Platoński, tudzież kartezjański dualizm duszy i ciała nadal podtrzymywany jest w sposobie postrzegania i odbierania rzeczywistości. Wygląd i ciało, podział na role damskie i męskie odgrywają kluczową rolę, zwlaszcza w reklamie propagującej dane stereotypy. W większości bowiem reklam kobieta przedstawiana jest w skrajnie różny, ale jakże stereotypowy sposób: albo jako klasyczna kura domowa walcząca z uporczywym brudem na skarpetkach męża albo jako kobieta-wapm, stymulator męskich żądz.

Stereotypy trudno zwalczać, bo nasze umysły lubią proste rozwiązania i nie lubią komplikowania. Dlatego stwierdzenie: "Moja siostra jest blondynką, Miss Mazowsza i właśnie habilitowała się z cybernetyki" odbierane jest przez większość niezwykle egzotycznie, sceptycznie, z przekonaniem, że habilitacja zapewne miała miejsce w profesorskim łożu. Bo przecież atrakcyjna, seksowna kobieta nie może być ambitna i inteligentna. Stereotypy są wyraziste także w procesie rekrutacji. Również i tutaj często mamy do czynienia z popadaniem w pułapki schematycznego myślenia, które mają wpływ na decyzje w procesie doboru personelu. I tak panowie częściej otrzymują kierownicze stanowisko, ponieważ stereotypowo wydają się posiadać wyższy stopień kompetencji od kobiet. Kobiety nie nadają się na szefa, mężczyźni to urodzeni przywódcy. Mężczyźni robią interesy, negocjują, a kobiety gotują i sprzątają. Takie stereotypy stają się przeszkodą do wzajemnego zrozumienia się na polu zawodowym. Niestety, schematy dotyczące ról płciowych są najsilniej zakodowane.

Stereotypy posiadają pewną charakterystyczną funkcję: zwalniają z jakże ciężkiej czynności, jaką jest myślenie. O ileż łatwiej hołdować stereotypowi sfrustrowanej starej panny, chciwego Żyda i wrednej teściowej. Bo choć stereotypy przesłaniają nam rzeczywistość, przy okazji zaciemniając nasze umysły, dają nam iluzoryczne poczucie, że znamy świat jak własną kieszeń.

źródło