wpływ wysokości na organizm człowieka

Niemal 100 lat temu zaczęto wykonywać badania medyczne związane z funkcjonowaniem ciała ludzkiego podczas wznoszenia się na duże wysokości oraz wpływ, jaki wywiera na człowieka przebywanie w wysokich partiach atmosfery. Medycyna lotnicza i kosmiczna dostarcza nam wielu szczegółowych informacji na ten temat, wśród nich jest wyjaśnienie dwóch głównych przyczyn występowania duszności:

1 – Mniejsza zawartość tlenu na dużych wysokościach

2 – Wzrost ciśnienia powietrza w płucach.

Im wyżej się wznosimy nad powierzchnię ziemi, tym bardziej wzrasta ciśnienie powietrza w płucach, prowadząc do wzrostu stopnia przepływu powietrza przez pęcherzyki płucne do krwi. Wzrost ciśnienia powietrza prowadzi także do rozszerzania się gazów w żołądku i w jelitach, które wypychają przeponę ku górze, naciskając na nią i uniemożliwiają rozkurczenie się płuc.

ETAPY POJAWIANIA SIĘ SYMPTOMÓW NIEDOBORU TLENU:

Występuje tu podział na cztery fazy, które odnoszą się do ciśnienia powietrza i wysokości oraz stężenia tlenu we krwi.

1 – Faza braku zmian – na wysokości od poziomu morza do ok. 3km. W tym etapie nie występują symptomy niedoboru tlenu, a widzenie za dnia się nie zmienia.

2 – Faza fizjologicznych dostosowań - na wysokości ok. 3 do 5 km. Układy w ciele funkcjonują w tym etapie w taki sposób, że nie uwidocznią symptomów niedoboru tlenu, chyba, że czas narażenia na taki niedobór wydłuża się, lub człowiek wykonuje w tych warunkach wysiłek fizyczny. W tym przypadku przyspiesza oddech i puls, rośnie ciśnienie i krążenie krwi.

3 – Faza zaburzeń fizjologicznych – od wysokości ok. 5 do 8 km. W tej fazie układy w ciele człowieka, w szczególności płuca, nie mogą właściwie funkcjonować czy dostarczać tkankom wystarczającej ilości tlenu. Toteż pojawiają się symptomy niedoboru tlenu. Łatwo można wytłumaczyć odczuwanie w tej fazie przez człowieka wyczerpania, bólu głowy, senności, duszności i ścisku w klatce piersiowej, kiedy wznosi się on na dużą wysokość. W efekcie wzrasta ciśnienie krwi, całe powietrze wychodzi z płuc i pęcherzyków płucnych, zmniejszając rozmiar płuc i klatki piersiowej (tzn. staje się ona naprawdę ciasna).

4- Faza ścieśnienia klatki – od ok. 8 km wzwyż. W fazie tej człowiek traci przytomność, ze względu na zaburzenie układu nerwowego, warunki stają się krytyczne.

Koran, który został zesłany Prorokowi Muhammadowi (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) 14 wieków temu, obwieszcza:

{Kogo Bóg chce prowadzić drogą prostą, rozszerza jego pierś dla islamu, a kogo chce sprowadzić z drogi, czyni jego pierś ciasną, udręczoną, jak gdyby on (tj. człowiek) chciał wznieść się do nieba. W ten sposób Bóg daje odczuć swój gniew tym, którzy nie wierzą.} [Koran 6:125]

Zatem werset ten wykazuje cudowną zbieżność z faktami naukowymi, w sposób bardzo elokwentny i dokładny.

Kiedy ludzie po raz pierwszy usłyszeli werset o człowieku wznoszącym się do nieba (w kosmos), postrzegali to, jako swoistą fantazję, myśleli, że jest to metafora. Obecnie werset ten jest proroctwem, które sprawdziło się wiele wieków po tym, jak zostało objawione.

Porównanie to jest bardzo trafne, gdyż wznoszenie się na dużą wysokość powoduje ścieśnienie się klatki piersiowej i uczucie duszności. Im wyżej się człowiek wzniesie, tym bardziej krytyczne staje się to ścieśnienie, aż w końcu oddychanie staje się niemożliwe. To dlatego wznosząc się ku niebu, tak jak w statkach kosmicznych, należy zabrać ze sobą butle tlenowe!